انشا درباره راه های درست مصرف کردن آب
این مطلب شامل پنج انشا است :
انشاء یک
مقدمه:تاکنون
به نبودن آب فکر کرده اید تصور کرده اید زندگی بدون آب چگونه خواهد بود؟
مگر نمی گویند آب مایه حیات است، مگر می شود بدون مایه ی حیات زنده بود
تنه
انشاء: اسراف می کنیم و هدر می دهیم این مایه ی به اصطلاح حیات را که بدون
آن حتی نمی توانیم برای چند روز هم زنده بمانیم و زندگی کنیم در حالی که
همه می دانیم آب، طلای بی رنگی است که در دنیای واقعی قیمت چندانی ندارد و
همگی به دنبال طلای زردی هستند که روز به روز قیمت او رو به افزایش است در
حالی بدون طلای زرد می توان سال ها زندگی کرد اما بدون قطره ایی آب نمی
توان حتی زنده بود.
ما
قدر داشته هایمان را نمی دانیم و آن را به آسانی هدر می دهیم، چه می شد
اگر ماشین هایمان را زیر آب شلنگ نگیریم و با چند سطل آب، آن را بشوریم و
یا در تابستان ها به جای آب بازی در حیاط و حمام به استخر برویم و بهینه
استفاده کنیم. زمانی که به حمام می رویم کمی کمتر دوش آب را بازکنیم و
هنگام آب دادن به درختان و گل ها به جای کشیدن شلنگ آب به دنبال خود، از آب
پاش استفاده کنیم و برای شستشوی حیاط به جای اینکه با آب، کثیفی ها را پاک
کنیم با یک جارو و یک ظرف آب به تمیزی بهتر و مصرف کمتر، آب بیشتری را
صرفه جویی کنیم و همچنین من و شما که در وعده های مختلف مسواک می زنیم به
جای باز کردن دائم شیر آب برای یک مسواک زدن،
از
یک لیوان آب استفاده کنیم. به خدا که همین قطراتی که به نظر من و شما کم
یا ناچیز به نظر می رسد با جمع شدن روزانه و سالانه ی آن، دریای بزرگی می
سازد که خودمان هم از دیدن آن تعجب می کنیم.
نتیجه
گیری: قطره ها جمع می شوند و دریایی می سازند به بزرگی زمین، چه قدر دنیا
زیبا می شد اگر همگی بهینه مصرف می کردند تا همیشه مصرف کنند.
انشاء دو
آب ، نعمت بی نظیر خداوند ، جلوه ی زیبایی و طراوت و مظهر پاکی و زلالی و دلیل اصلی ادامه ی هستی
است. در نبود آب ، از خروش رودخانه ها ، آواز دلنشین پرندگان ، ترنم شکوفه
های درختان ، تبسم و لبخند گل های زیبا و رنگارنگ دنیای طبیعت خبری نخواهد
بود. اگر آب نباشد ، حس تماشا و لذت مفهومی ندارد. آری ، آب جوهر خلقت ، ریشه ی تمام زیبایی ها و اساس زندگی در جهان هستی است.
صرفه
جویی در مصرف آب و اسراف نکردن آن ، بهترین راه برای سپاس از خالق یکتاست.
خداوند در قرآن کریم می فرماید:” اگر بخواهیم این آب گوارا و شیرین را به
صورت تلخ و شور قرار دهیم : چرا شکر این نعمت را به جا نمی آورید؟” آری،
اگر خداوند می خواست : به املاح آب دریا نیز
اجازه می داد که همراه ذرات آب تبخیر شوند و به آسمان بروند و. ابر های
شور و تلخ تشکیل دهند و در نتیجه قطرات باران همچون آب دریا ، شور و تلخ
فرو ریزد. ولی خداوند متعال نه تنها به املاح آب ، بلکه به میکروب های مضر
اجازه نداد همراه بخار آب به آسمان روند و دانه های باران را آلوده سازند.
امام صادق (ع) در سلسله درس ها توحیدی خود برای یکی از شاگردان به نام مفضل با اشاره به
نقش نعمت آب در زندگی بشر می فرمایند :”ای مفضل بدان که نان و آب، اصل
معاش و زندگی انسان به شمار می روند. به حکمت ها و تدابیر نهفته در آن ها
بنگر. نیاز آدمی به آب ، شدید تر از نیازش به نان است ، به آب نیازمند است و
برای برطرف کردن این نیاز های فراوان ، آب به راحتی در دسترس قرار گرفته تا
انسان برای به دست آوردن آن، در دشواری و رنج فراوان نیفتد. پس بیایید این
نعمت الهی را قدر بدانیم و با همیاری یکدیگر در استفاده بهینه از این ماده
پرارزش کوشش کرده و از مصرف بی رویه ان بپرهیزیم.
انشاء سه:
آب
یکی از مهم ترین ، منابع حیاتی جهان است . که بدون آن زندگی کردن برای همه
موجودات امکان پذیر نیست، و حیات همه موجودات جاندار به آن وابسته است و
مایه ی برکت الهی است.
آب
ماده ای فراوان ، در زمین است و به شکل های مختلفی همچون : دریا ، باران ،
رودخانه و … دیده می شود. آب مرتبا در چرخه خود از حالتی به حالت دیگر ،
تبدیل می شود .هرگونه حیات ، محتاج و نیاز مند آب می باشد. انسان ها از آب
آشامیدنی مناسب سوخت و ساز بدن خود استفاده می کنند.
با
رشد جمعیت ، منابع طبیعی در حال تمام شدن هستند و این مورد باعث نگرانی
همه شده است. ما معتقدیم که آب مایه ی حیات انسان و همه موجودات است. باران
وآبی که از آسمان می بارد موجودات را سیراب می کند و این آب، زمین مرده را
زنده می مند و همه ی موجودات از این نعمت استفاده می کنند و نیازهای واقعی
خود را برطرف می کند.
پس باید از این منبع خوب مواظبت کنیم و بیهوده آّب را هدر ندهیم چون زندگی ما به آن وابسته است و بدون آن زندگی معنایی ندارد.ما باید از قوانین حفاظت از آب آگاهی لازم داشته باشیم و از آن پیروی کنیم
1- در هنگام مسواک زدن شیر آب را باز نگذاریم تا آب هدر نرود.
2- لوله های آب منزل را عایق بندی کنیم.
3- برای سلامت لوله هل نیز آب را مرتبا کنترل کنیم.
پس
نتیجه می گیریم که اب ، سرمایه و وارث پدر ما نیست بلکه امانتی برای
فرزندان ما در آینده است پس ، در حفظ این امانت باید نهایت تلاش را بکنیم.
انشاء چهار
آب،
نعمت بی مانند خداوند، جلوه زیبایی و طراوت و مظهر پاکی و زلالی و در
واقع، دلیل اصلی ادامه هستی است. در نبود آب، از خروش رودخانه ها، آواز دل
نشین پرندگان، بازی ماهی ها، ترنّم شکوفه های درختان، تبسّم و لبخند گل های
زیبا و رنگارنگ دنیای طبیعت خبری نخواهد بود. اگر آب نباشد، حس تماشا و
لذت مفهومی ندارد. آری، آب جوهر خلقت، ریشه تمام زیبایی ها و اساس زندگی در
جهان هستی است. پس بیایید در استفاده بهینه از این ماده پرارزش کوشش کرده،
از مصرف بی رویّه آن بپرهیزیم.آب،
مظهر زلالی و طراوت است و انسان، با نگاه به آب دریاها و رودخانه های جاری
در طبیعت و جریان آن در کل نظام هستی، به وجود خالقی یکتا و بی مانند پی
برده، احساس آرامش می کند. ادامه حیات درختان و گیاهان و سایر موجودات
عالم، تنها با وجود آب امکان پذیر است. امام صادق علیه السلام در تعبیری
زیبا و شیوا، به این موضوع اشاره کرده، می فرماید: «مزه آب، مزه حیات و
زندگی است». این تعبیر پرمعنا، زمانی برای انسان ملموس است که در تابستان
گرم، پس از یک تشنگی طولانی، به آب گوارایی دست یابد و پس از نوشیدن جرعه
ای از آن، نفسی تازه کرده و احساس می کند دوباره روح به جسم بی جانش
بازگشته است.
انشاء پنج
بی
شک، آب مهم ترین عامل در طهارت روحی و جسمی انسان هاست، به طوری که بدون
وضو و غسل، طهارت روحی حاصل نشده و انسان نمی تواند پای در پیشگاه باری
تعالی بنهد. هم چنین بیش تر ناپاکی های جسمی به وسیله آب از بین می رود و
بی آن مقدّمه، حضور در برابر خدا و انجام تکالیف و عبادات و رسیدن به تکامل
میسّر نیست. از سویی نیز در اثر نبود آب در طبیعت، آلودگی محیطی به آسانی
پدید می آید و در پی آن، بیماری ها در شهرها و روستاها شیوع پیدا می کند و
در نهایت، باز هم انسان از رشد و تکامل محروم خواهد شد. از این رو، شایسته
است انسان آب را به اندازه نیاز به خدمت فراخواند.امیرمؤمنان
علیه السلام در کتاب شریف نهج البلاغه، شگفتی آب را یکی از نشانه های
خداشناسی معرفی می کنند. آن حضرت چاه های فراوانی در مدینه و اطراف آن و
سرزمین یَنبُع سر راه کوفه و مکه حفر کردند و بیش تر آن ها را وقف فقیران
یا مسافران راه خدا نمودند. ایشان هم چنین در بسیاری از مواقع، به صرفه
جویی در مصرف آب سفارش می کردند. روزی حسن بَصْری همراه امیرمؤمنان در کنار
رود فرات قدم می زد، که تشنه شد و ظرفی را از آب پر کرد و مقداری از آن را
خورد و بقیه را روی زمین ریخت. در این هنگام حضرت به او فرمود: «اسراف
کردی؛ باید آب را روی آب یا در پای درختی یا گلی می ریختی».
مدیر سایت
