انشا در مورد عید نوروز

انشاء شماره یک

مقدمه:نوروز همان روز نو است یعنی سالی نو به همراه تقدیری نو که می توان خود انسان آن را با نیک پنداری و درست کاری و پاک دلی آن را رقم زند و با خصوصیات ذکر شده سال خود را تبدیل به تقدیری نو و جدید سازد تا به دنبال آن دنیا در خوبی هایش را به رویت بازکند و همچون بهار نوروزی زندگیت را بهاری کند.

تنه انشاء: نوروز عید باستانی ما مردم ایران زمین است که از سالیان دور تا کنون مردم هر ساله پیرو آیین و رسوم گذشتگان آن را ادامه می دهند و به فرزندان خود نیز اصول و رسوم آن را می آموزند. رسوم قبل از نوروز چهارشنبه سوری و خانه تکانی است که چهارشنبه سوری با این طرز فکر که با پریدن از روی آتش زردی صورت می رود و سرخی و زیبایی آتش به انسان منتقل می شود و انسان از مریضی در سال آتی دور می ماند و خانه تکانی نشان از پاکیزه بودن و آراستگی همیشگی است تا با آمدن سال نو و بهار زیبا خانه ها نیز نو و زیبا شوند و علاوه بر آن دل ها نیز از کینه و دشمنی دور شوند و مهر و محبت مانند سال نو جایگزین آن ها شوند و برای نوروز سفره ی هفت سین می چینند که هر کدام از سین های سفره نمادی کهن و داستانی پر معنا در میان خود نهفته است که توصیفی مختصر از آن ها گفته می شود. سیب نشانه سلامتی، سیر نگهبان سفره جلوگیری از ورود انرژی منفی،سماق نشانه ی طلوع دوباره در زندگی، سبزه نشانه ی سرسبزی و دل شادی،سمبل به شکرانه ی آب، تخم مرغ نماد نطفه و باروری، سنجد نشانه محبت و نوع دوستی، سرکه نماد صبر و بردباری و سکه نشانه ی ثروت و سمنو که نشانه ی شیرینی و برکت سفره است. علاوه براین سین ها وسایل جانبی دیگری را نیز به صورت دلخواه می توان گذاشت که خود آن ها نیز دارای نشانه ی خاصی می باشند مثل گذاشتن گندم و برنج که نشانه ی برکت و رزق و روزی می باشد و یا گذاشتن یک کتاب که به آن اعتقاد دارید مثل قرآن و آینه گذاشتن روی سفره که به مفهوم اینکه آیا در لحظه ی تحویل سال جرات نگاه کردن به خود را در سالی که گذشت دارید یا خیر! و شمع که نماد روشنایی است و ماهی های گلی که نماد سر زندگی و محبت به حیوانات است که درست آن این است که بعد از آن ماهی را به رودخانه بازگردانید تا عمر طولانی تری داشته باشند. و زندگی دوباره ای به او ببخشید. و روز۱۳ فروردین که روز طبیعت روز خود را در طبیعت می گذرانند و مراقب طبیعت و زیبایی های آن هستند تا که مبادا طبیعت آسیبی ببیند و در نهایت سبزه ها را گره می زنند و به رودخانه یا آب روان می سپارند،  با آرزوی که قبل از گره زدن در دل گفته ایم منتظر برآورده شدن آن بمانیم.

نتیجه گیری:انسان از اصالت و فرهنگ خود ریشه می گیرد و با ریشه ی آن تبدیل به درختی تنومند می شود بنابراین ما همیشه باید اصالت خود را حفظ کنیم و رسومات نیک خود را به نیکی و درست ادا کنیم.

انشاء شماره دوم

“ن” مثل نوروز، نخستین روز بهار. در این روز، طبیعت، از خوابی طولانی برمی‌خیزد و کار و بار حیاتیِ خویشتن را از نو آغاز می‌کند .نوروز، روزی‌ست نو؛ روز، روز همان روشنی‌ست. پس نوروز، یعنی تابش آفتابی تازه در زندگی و سرزندگی نو‌به‌نوی انسان و جهان.نوروز، نخستین روز بهار هم هست. در این روز، طبیعت، از خوابی طولانی برمی‌خیزد و کار و بار حیاتیِ خویشتن را از نو آغاز می‌کند و سال آغاز می‌شود که یعنی این ایرانیان‌اند که هر سال، بیداری طبیعت و شروع تازه‌ی زندگی را جشن می‌گیرند. جشنی که در آن، از دیرباز، روشنی و زیبایی و زندگی را ستوده‌ و نوروز را جشن‌گرفته‌اند.

در آستانه‌ی نوروز، خانه‌تکانی می‌کنیم و هم‌زمان، دل خود را نیز از کینه‌ها پاک‌ کرده و آماده می‌شویم تا در فصلی تازه، بر شاخه‌های زندگانی‌‌، عشق و مهر و مهرانگیزی، جوانه بزنیم و به شکوفایی بنشینیم.

نوروز لبخند خداوند بر لبان طبیعت است و آن‌گاه که خداوند به زندگی لبخند می‌زند، گل لبخند بر لبان جهان هم می‌شکفد.

نوروز، یادآور آن است که ما مدام باید جان و جامه و جامعه‌ی خود را پاک و شاد و سرشار از انرژی ناپیداکرانه‌ی الهی نگه‌داریم.

نوروز، یادآور اهمیتِ دیدن و توجه کردن‌ست.

نوروز، آغاز فصلِ تفرج و تماشاست. چشم‌ها را بازکنیم و زیبایی‌ها را ببینیم. گوش‌ها را باز کنیم و آواز پرنده‌ها را بشنویم. دل‌ها را باز کنیم و دوست‌بداریم. روز، نو می‌شود. سال، نو می‌شود. طبیعت، نو می‌شود. مبادا که ما کهنه بمانیم. مبادا که ما محروم بمانیم. پیامبر گرامی اسلام(ص) فرموده است: « در زندگی شما، روزهایی هست که نفس خداوند بر شما می‌دمد. خود را در معرض نفس‌های پاک قراردهید. مبادا از آن روبگردانید!»

این نفس‌های پاک خداست که بر آدم و عالم می‌دمد. دارد طبیعت از نو آغاز می‌شود. سال دارد از نو آغاز می‌شود. روز نو دارد آغاز می‌شود. نوروز دارد از راه می‌رسد؛ لبالب از بشارت و طراوت و تازگی و تناوری…

انشاء شماره سوم

عید نوروز با تمام شدن زمستان و فرا رسیدن بهار آغاز می شود و نماینگر آغاز سالی جدید است. این عید یکی از مهمترین و اصلی ترین جشن های ایرانیان می باشد که از دیرباز و از ایران باستان نسل به نسل منتقل شده است.

ایرانی ها، نوروز را در آغاز سال و آغاز گردش طبیعت، جشن می گیرند. نوروز نمادی است از سالگرد بیداری طبیعت از خواب زمستانی است که به زندگی منتهی می شود

مراسم آتش بازی به طور رسمی نخستین بار در شب چهارشنبه انجام شد، این رسم در شب چهارشنبه پای برجا ماند و چهارشنبه سوری یکی از جشن های جنبی نوروز شد.به روایتی سوری به معنی سرخ است و سرخی دلیل انرژی و تحرک.

خرید و پوشیدن لباس های جدید و آراستگی در آغاز نوروز برای ایرانیان اهمیت خاصی دارد. از مراسم زیبا و باشکوه نوروزی که از دوران کهن تا زمان ما باقی مانده و از پیش درآمدهای نوروز به شمار می آید، سبزه نوروزی است. در تمام مناطق ایران، سبزه های زیبا و سبز و خرمی در ظروف خاصی پیش از عید با آداب و مراقبت بسیار آماده و در زمان تحویل سال نو، بر سر سفره نوروزی گذارده می شود و آن را تا روز سیزدهم فروردین، هم چنان تازه و باطراوت حفظ می کنند. تهیه و مصرف غذاهای مخصوص عید نوروز که مهم ترین آن ها سبزی پلو و ماهی سفید است از دیگر آداب ورود به جشن های نوروز است.

زمان جشن نوروز ۱۳ روز است و در اولین روز نوروز ایرانیان سفره ای پهن می کنند و بر آن هفت چیز که نامشان با حرف سین شروع شده باشد، می گذارند و آن را سفره هفت سین می نامند. (سبزه : نمودارِ گل های زیبا و زینتی، سرسبزی و خرمی، سیب: میوه ای بهشتی و نماد زایش، سمنو: از جوانه ی گندم، نمود رویش و برکت، سنجد: بوی برگ و شکوفه ی آن نماد عشق و دلباختگی است و…) برای تزیین سفره هفت سین از وسایل دیگری استفاده می شود که هر یک فلسفه خاصی دارند. آینه و شمع برسر سفره هفت سین به نشانه نور، روشنایی و شفافیت استفاده می شود.

ایرانیان در طول مدت جشن های سال نو به دیدن یک دیگر می روند و سال جدید را تبریک می گویند و کدورت ها و کینه های احتمالی را کنار می گذارند.

مردم ایران در پایان روز سیزدهم با سبزه های سفره هفت سین خود به دامن طبیعت پناه می برند و تمام روز را در طبیعت می گذرانند که در تقویم رسمی کشور این روز روز طبیعت نام گذاری شده است.